Marc Verwijnen is in januari 2018 bij SPIE begonnen als hoofduitvoerder, na eerst 20 jaar als zzp’er gewerkt te hebben. Hij moest even overgehaald worden maar dat lukte al snel met de belofte aan een stroom mooie projecten die Marc mocht gaan oppakken. Nu werkt hij alweer vijf jaar met heel veel plezier voor SPIE.

“Eerlijk gezegd moest ik er in het begin niet aan denken om vast in dienst te komen. Ik was gewend aan mijn vrijheid maar ik ben toch om de tafel gaan zitten met de toenmalige directeur van de retailtak. Dat was een heel goed gesprek, we klikten enorm en hadden dezelfde toekomstvisie. Vandaar dat ik besloot om toch ‘ja’ te zeggen.

Ik heb ontzettend veel mooie projecten gedaan maar ik heb afgelopen jaren wel geleerd dat mijn hart sneller gaat kloppen van de grote projecten die een tikkeltje lastig en afwijkend zijn. Daar is gelukkig gehoor aan gegeven dus ik loop nu op een zorglocatie in Landgraaf, daar wordt nu een nieuw zorg- en datasysteem tegelijkertijd uitgerold. Een locatie met 28 aparte gebouwen waar cliënten 24/7 zorg en begeleiding nodig hebben. Het uitdagende hieraan is dat wij ons werk moeten doen terwijl de cliënten thuis zijn, bijvoorbeeld in hun woon- en slaapkamers. Veel van hen zijn snel overprikkeld maar er moet toch geboord etc. worden. Dat vergt enorm veel coördinatie met de zorg, dus ik ben nu vooral veel bezig met coördineren en tijdschema’s maken. Het is dus verre van een ‘normaal’ bouwproject, maar dat maakt het des te leuker voor mij! Nu heb ik meer de rol van coördinator dan een hoofduitvoerder en die afwisseling met de techniek in combinatie met de zorg maakt het leuk voor mij.

In een vorig project, een heel apart kantoorpand, werkten we met een open plafond. Dat is niet zo gebruikelijk. Meestal werk je in winkels of kantoorpanden met een systeemplafond waar je alle kabels kunt wegwerken. Hier niet want als je naar boven kijkt zie je alle bedrading, en andere techniek, gaaf maar ook even een andere manier van denken. In het werk moet je dan bepalen dat er niet 12 meter kabel het plafond in gaat maar wordt verwerkt in de vloer. Dat kost veel meer tijd en vergt meer planning.

Mijn manager omschreef mij ooit als iemand met een goede helicopterview, ik overzie alle disciplines en ik breng alles bij elkaar en zorg dat de treintjes op de juiste sporen staan en op tijd vertrekken. Hierdoor ga ik elke dag met veel plezier naar mijn werk. Of het nou een ratailproject, zorginstelling, gevangenis of een chemische site is, het maakt mij niet uit als het maar meerdere disciplines zijn die afhankelijk zijn van elkaar zijn.

Dit alles kan ik natuurlijk niet alleen, ik heb een heel fijn team. Zeker op de zorginstelling vind ik het belangrijk dat het een jaar lang hetzelfde team is, terwijl het gebruikelijk is dat er veel wisselingen zijn. Dat wilde ik hier absoluut niet hebben. Op zo’n project vind ik het belangrijk dat de cliënten vertrouwde gezichten zien zodat zij meer rust hebben en uiteindelijk de zorgmedewerkers ook. Voorwaarde is wel dat de jongens dan goed met elkaar moeten samenwerken en daar is wederzijds respect voor nodig. Het zijn natuurlijk vaak haantjes dus vind ik het belangrijk om daar veel over te praten en alles bespreekbaar te maken. Gezamenlijk eten is prio en daarin zaken bespreekbaar maken. Als we nauw samenwerken, kunnen we efficiënter werken, eerder uit die kamer zijn zodat de client eerder rust heeft. Op het moment dat je dat bespreekbaar maakt, valt het kwartje en daar creëer je een team mee. De eerste twee maanden was dat best een uitdaging, jongens van verschillende vestingen en achtergronden. Niemand kent elkaar en iedereen is ook aan het zoeken naar zijn plek in de groep, wat wordt mijn rol? En nu helpt iedereen elkaar en dat maakt mij heel trots!